رویکرد سیاست خارجی و امنیتی ایالات متحده امریکا در منطقه خاورمیانه طی سال های پس از 2011 (1390) با تغییرات کاملا مشخص و فراگیری، رو به رو شد. علت این امر را بایستی در تغییرات محیط امنیتی این منطقه جستجو کرد.  به نظر میرسد، مقامات امریکایی به دنبال تحولات به وقوع پیوسته در نگاه راهبردی خود تغییراتی ایجاد کرده باشند زیرا تلاش برای اجرایی سازی و عملیاتی سازی استراتژی خروج نشانه هایی را آشکار میسازد که حاکی از فضای کلی رویکرد امنیتی امریکا به منطقه است.
تلاش مقامات امریکایی برای امضای توافقنامه امنیتی میان ایالات متحده و افغانستان و حتی زیر فشار قرار دادن طرف افغان را میتوان مصداق روشنی از تغییر در نگرش امنیتی امریکا محسوب کرد.

قرارداد امنیتی به عنوان یکی از الگوهای کنترل محیط امنیت یک منطقه توسط امریکا محسوب می شود. امریکایی ها از سال 1898 یعنی بعد از پیروزی بر اسپانیا هرگاه در جنگ های منطقه ای به اهداف استراتژیک خود نایل می شدند یا اینکه درصدد بودند به چنین هدفی دست یابند، از الگوی انعقاد قراردادهای امنیتی منطقه ای بهره گرفته اند. این فرآیند را می توان در ارتباط با تحولات عراق نیز مورد توجه قرارداد. در سال های اول دهه 1990، زمانی که امریکا در جنگ دوم خلیج فارس بر عراق چیره شد، زمینه برای انعقاد چنین قراردادهایی با سایر کشورهای منطقه ای خلیج فارس نیز به وجود آمد. از جمله این موارد می توان به انعقاد قرارداد امنیتی با کشورهایی همانند کویت، امارات متحده عربی و عربستان سعودی اشاره داشت. هدف آن است تا امنیت منطقه ای براساس الگوی امریکایی تحقق یابد.

اما قرارداد امنیتی امریکا و افغانستان در حالی مطرح شده است که مقام های واشنگتن اعلام داشتند که براساس استراتژی خروج و برنامه زمان بندی شده، بخشی از نیروهای امریکا تا سال 2014 از افغانستان خارج میشوند. در چنین حالتی مقامات امریکایی بر انعقاد قرارداد امنیتی به زودترین فرصت پافشاری دارند. این توافقنامه بندهای مختلف و متعددی دارد که کلیه امور امنیتی افغانستان و حتی امنیت حریم هوایی کشور را در تسلط امریکا قرار میدهد و این نشان میدهد ایالات متحده، برنامه گسترده ای را برای حضور بلند مدت و فراگیر در افغانستان دارد.

بر اساس این قرار داد، امریکا حدود 9 پایگاه نظامی دایمی را در ایالت های مانند شیندند، شورابک، قندهار، بگرام و خوست ایجاد خواهد کرد و مجوز ایجاد پایگاه های دایمی و موقت یا عملیاتی دیگر را در هر نقطه از افغانستان را نیز دارد و این نیروها در استفاده از هرگونه امکانات تجهیزاتی و مکانی افغانستان، آزاد خواهند بود.

و از طرف دیگر در صورت هر گونه جرمی از سوی نیروهای امریکایی، ادارات افغانستان حق نخواهند داشت تا سرباز مجرم امریکایی را بازداشت و محکمه نمایند.
بندهای این قرارداد برای افغانستان نوعی قیمومیت امریکا در کشور محسوب شده است به گونه ای که برخی اندیشمندان و کارشناسان کشور از این پیمان به عنوان کاپیتالاسیون جدید یاد کردند و خواهان اقدام جدی و مخالفت دولت افغانستان با آن شدند.

به هر صورت مردم با حمایت از سخنان رئیس جمهور کرزی در مورد در نظر گرفتن استقلال و منفعت افغانستان در قرارداد امنیتی، این قرارداد را به نفع کشور و ملت افغانستان نمی دانند، و هر نوع قراردادی که حاکمیت ملی و استقلال و ارزشهای دینی ملت مجاهد افغانستان را خدشه دار نماید، باطل بوده و اگر چنانچه سیاستمداران بدان تن دهند، ملت قهرمان افغانستان زیر بار فشارهای خارجی و قراردادهای خودخواهانۀ هیچ کشوری نخواهد رفت و با آن مخالفت مینمایند.

سرمقاله شماره 146 روزنامۀ انصار

تاریخ: 1392/7/17

لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/970

*	نـامـ و نـامـ خـانوادگی
*	نظر شما
چهار عدد تصوير را عينا در زير بنويسيد.
*

	خطر بازی با کارت تروریزم برای بازیگران اصلی آن
	ترامپ؛ گورباچُف امریکایی، آیا تاریخ تکرار می شود؟
	امریکا و پاکستان با کارت تروریزم وارد بازی تازه می شوند
	سخنرانی ترامپ در کنگره شکاف ملی ایجاد شده در امریکا را عمیق‌تر می‌کند
	سنگسار مجازی یک دختر!
	حکومت طالبان و پاکستان از همدیگر چه می‌خواهند؟
	قهرمان سازی زلنسکی از سوی رسانه های غربی؟
	تاثیر نزدیکی امریکا و روسیه بر رابطه تهران و مسکو چه خواهد بود؟
	افزایش سفر های مقامات پاکستانی به کشورهای منطقه
	اختلاف مواضع عربستان و مصر در خصوص سوریه
	حکمتیار: در افغانستان همه دست به ماشه اند
	انتقال میزبانی کنفرانس امنیتی هرات؛ از آسیا به اروپا
	بررسی علل سقوط دولت‌ها در سوریه و افغانستان
	بازی خطرناک اردوغان در سوریه و آینده تاریک خاورمیانه
	سابقه واشنگتن در تعامل با تروریزم
	اتحادیه اروپا؛ مانع جدید در روند صلح ارمنستان با آذربایجان؟
	داعش در افغانستان جسورتر شده است
	جایگاه ایران در آبنده سوریه چیست؟
	ترور خلیل‌‌الرحمان حقانی؛ چند ابهام و یک اتهام
	سقوط اسد، خاورمیانه به کام افراطگرایی
	آیا ایران فرماندهان و نیروهایش را از سوریه خارج می‌کند؟
	افزایش تقویت روابط با حکومت طالبان از سوی چین
	آیا زمان برقراری آتش بس در غزه فرا رسیده است؟
	ترس بزرگ پاکستان از شبکه حقانی
	بازی پاکستان با کارت مهاجران علیه طالبان